Δεν μου λες ρε Δελλή. Αν δεν ήσουν «δημοσιογράφος», τι θα μπορούσες να κάνεις; Θα μπορούσες για παράδειγμα να βοσκήσεις πρόβατα; Να δουλέψεις σε οικοδομή ή “μικρός” σε κουρείο; Πολύ αμφιβάλλω. Έτσι βρήκες τον εύκολο δρόμο της … «δημοσιογραφίας». Ο κλάδος που όλα τα επιτρέπει. Από το να γράφεις για την συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν που δεν έγινε ποτέ, έως να γράφεις στο blog σου για το πόσοι «ξένοι» σε επισκέφτηκαν, συμπεριλαμβάνοντας και τους…Έλληνες!!!
Σας θυμάμαι κάποτε ρε Δελλή με τον αδελφό σου, να γυρνάτε από ραδιοφωνικό σταθμό σε ραδιοφωνικό σταθμό (μόλις είχαν ανοίξει οι ιδιωτικοί) και να παρακαλάτε για μια εκπομπή. Ήσασταν παιδάκια ακόμα, με τα κοντά παντελονάκια και τα γυαλάκια σας. Χαριτωμένα μεν, σχετικά έξυπνα δε, αλλά έως εκεί. Θέλατε να γίνετε δημοσιογράφοι. Το εφικτό από το επιθυμητό, ξέρεις όμως πόσο απέχει;;;
Και τώρα ο Δελλής μεγάλωσε. Δηλώνει τρανός δημοσιογράφος. Το να δηλώνεις όμως φτάνει. Δεν θα σταθώ πάλι στα γνωστά (ποια σχολή έβγαλε και σε ποια ένωση συντακτών ανήκει), αλλά μόνο στην ιεροσυλία να αποκαλεί τον Χρήστο Πασσαλάρη… “δάσκαλο”. Ποια η σχέση σου ρε κακομοίρη Δελλή με τον Πασσαλάρη; Πως τολμάς και ξεστομίζεις τέτοιες κουβέντες; Και όλα αυτά για να τα βάλεις με τα blogs και τους bloggers. Μας λείπουν άλλα επιχειρήματα και λέμε ότι γουστάρουμε;;;
